Inmiddels gaan wij als jonge spelers al het tweede seizoen in als eerste elftal, en we zijn behoorlijk op koers geraakt in hoeverre we dat kunnen zeggen na de openingswedstrijden. Maar voor zowel ons zelf als toeschouwers lijkt het duidelijk dat we beter en feller spelen, en misschien nog wel belangrijker elkaars fouten te accepteren.
Dit weekend hadden we een degradant van afgelopen seizoen tegenover ons, en zij zijn erop gebrand om zo snel mogelijk weer omhoog te gaan. Vorige week wisten wij al vrij eenvoudig drie punten binnen te halen tegen een ploeg die afgelopen seizoen nog tweemaal de sterkste bleek. En een toernooiwinst afgelopen week heeft ons ook goed gedaan. We begonnen de wedstrijd net als de afgelopen twee belangrijkste wedstrijden zeer fel en rustig aan de bal. De eerste helft bleek een tactisch spelletje te worden want we gaven allebei maar weinig ruimte en hielden veel zekerheid. Desondanks waren er een aantal kansen, en werd een doelpunt door onze neus geboord omdat de scheids oordeelde dat de bal niet achter de lijn was geweest.
Tweede helft heb ik aan me voorbij moeten laten gaan omdat mijn knie de nodige klachten gaf, ook de eerste helft heb ik daarom niet voluit kunnen spelen. De tweede helft had een veel aanvallender middenveld, wat zowel resulteerde in meer kansen als een grotere druk op onze verdediging. We kwamen diverse malen dan ook goed weg na vrije schietkansen. Vlak na rust viel de 1-0 binnen door een zwak moment, gelukkig wisten we al heel snel de 1-1 te maken. De wedstrijd ging voorlopig heel gelijk op en de kansen kwamen voorbij. In een periode dat wij gingen aanzetten en veel feller waren in de duels ontstonden veel kansen en dat resulteerde in de 1-2, en enorme kansen op de 1-3.
Na twee wedstrijden staan we bovenaan met zes punten, als we zo blijven doorspelen heb ik alle vertrouwen in dat wij nog heel veel punten gaan pakken. Mijn weekend is in ieder geval goed geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten